Auteurs: Siebe Rossel en Arnold Wentholt.
Maandag 8 juli 2024 overleed verzamelaar Theo Moody, die vele jaren lid is geweest van onze vereniging. Voor de expositie ‘Kunst in de kamer; van verre volken thuis’, die in 2008 bij gelegenheid van ons 25-jarig jubileum in het Afrika Museum te zien was, is rijkelijk geput uit zijn bijzondere collectie.
Theo Moody raakte als kind al gefascineerd door alles wat exotisch was. Hij verslond de boeken van Karl May en wedijverde met zijn jeugdvrienden om de figuur van Winnetou te mogen spelen. Toen hij ontdekte dat May nooit in Amerika was geweest maakten May en Winnetou plaats voor Fritz Steuben en Tecumseh. Deze Shawnee- of Shawanoleider had wel bestaan en de verhalen van Steuben over hem hadden een historische grondslag.
Het indiaantjespelen voorbij ging Theo Moody als tiener veel naar het Rijksmuseum voor Volkenkunde om objecten na te tekenen. Al doende ontwikkelde hij een scherp oog voor de huid, vorm en esthetiek van etnografische voorwerpen. Het verbaast dan ook niet dat Moody op latere leeftijd een actief lid werd van Pulchri Studio en zelf ging schilderen.
Na zijn studie psychologie aan de Rijksuniversiteit Leiden leerde Moody in de jaren zestig de verzamelaar G.W. Sannes kennen, die ook zijn schoonvader zou worden. Gos Sannes verzamelde Afrikaanse kunstobjecten en is auteur van het boek ‘Afrikaanse primitieven’, dat hij in 1968 uitgaf en dat gebaseerd was op zijn eigen collectie.
Druk met kinderen, carrière en een tweede vrouw in de persoon van actrice Wieteke van Dort duurde het tot 1977 voor Moody zelf zijn eerste Afrikaanse kunstvoorwerpen kocht. Kijkend met het oog van een kunstenaar ging zijn voorkeur aanvankelijk uit naar maskers en beelden die hem bekoorden vanwege de ruwe materiaalbewerking. Deze voorwerpen zouden later vervangen worden door meer esthetische stukken die hij op veilingen en bij handelaren wist te bemachtigen. Bij het verzamelen liet Theo Moody zich niet beperken door geografische grenzen, maar selecteerde hij kunstobjecten op basis van een gerijpte eigen smaak. Afgezet tegen soortgelijke stukken weken de beelden en maskers waarmee Moody zich omringde vaak net iets af van wat gebruikelijk is.
Bijzonder was ook dat de tribale kunst op een enkele uitzondering niet was uitgestald in de woonkamer maar in de spreekkamer waar Moody als klinisch psycholoog zijn cliënten ontving.
Dit kwam deels omdat zijn vrouw de liefde voor etnografica niet deelde, maar ook omdat hij een eigen ruimte wou waar hij zowel professioneel als privé mensen kon ontvangen.
Deze bijzondere spreekkamer, waar de tribale kunst en de boeken daarover reikten tot aan het plafond, was in het Afrika Museum nagebouwd als één van de voorbeelden van een verzamelaarsinterieur.
In de jaren na deze expositie bezocht Theo Moody nog enkele keren de ledenvergadering, maar door gezondheidsproblemen van hemzelf en zijn vrouw was dit al jaren niet meer het geval. Degenen die Theo Moody hebben gekend herinneren hem niet alleen als een kundig verzamelaar, maar vooral als een zeer aimabele man. Dit blijkt ook uit het korte filmportret dat in 2008 in ‘zijn kamer’ in het Afrika Museum werd gemaakt. Klik hier om deze film te bekijken.
Precies een week na Theo Moody is op maandag 15 juli ook zijn vrouw Wieteke van Dort overleden. Zij zijn 54 jaar samen geweest. Wij wensen de nabestaanden veel sterkte met het verwerken van dit dubbele verlies.